Is het tijd voor een nieuwe Wereld Reserve Munt?

De dollar Milkshake theorie heeft voor veel opspraak gezorgd binnen het macro economisch landschap. Deze theorie beschrijft o.a. hoe de dollar haar wereld reserve munt status zou kunnen verliezen. Zou dit onder een enorme inflatoire of deflatoire druk gaan? Wat hierbij goed is om te weten, is dat beide kampen het ieder geval over één ding eens zijn. Beide gaan er namelijk vanuit dat de dollar deze reserve munt status zal gaan verliezen.

De recente aflevering van Madelon Navigeert met Willem Middelkoop gaf mij een aanleiding om over deze theorie na te denken. Ook gaf het mij meer inzicht op de vraag waarom de Dollar Milkshake theorie steeds minder valide is. In deze aflevering met Madelon besprak Willem de komst van The Big Reset. Deze reset gaat hand in hand met de Special Drawing Rights (SDR) als mogelijk toekomstige, nieuwe reserve munt. Deze ontwikkelingen helpen zo om de huidige monetaire gebeurtenissen in een breder context te kunnen plaatsen en verklaren.

De rol van de dollar

De dollar is op dit moment de wereld reserve munt, ofwel een dominante munteenheid binnen de wereld economie. De Centrale Banken houden de dollar standaard aan als munteenheid om daarmee internationale betalingen te kunnen verrichten. Voorbeelden van producten die primair in de dollar worden afgerekend, zijn grondstoffen zoals olie en gas. De afgelopen jaren zijn er verschillende ontwikkelingen geweest, die ervoor hebben gezorgd dat deze status van de dollar geleidelijk afneemt. Dit blijkt ook een mogelijk positieve ontwikkeling voor de Verenigde Staten zelf te zijn. Het Triffin Dillemma speelt nu nog een grote rol binnen de monetaire beleidsvoering van de Verenigde Staten. Zij hebben immers tegenstrijdige belangen in hun verantwoordelijkheden. Zo zijn zij monetair verantwoordelijk voor de dollar als de wereld reserve munt, als ook voor de waarde van de dollar voor hun binnenlandse beleid.

The Euro dollar System

Er zijn op dit moment twee monetaire stromingen of kampen te onderscheiden. Je gelooft dat de dollar zijn status verliest door een deflatoire druk, ofwel door een inflatoire druk. Grote namen binnen de macro economie zoals Brent Johnson en Jeff Snider zitten hierbij in het deflatoire kamp. Eén van de voornaamste argumenten hiervoor is, dat de schulden en de meeste internationale transacties, in de dollars verrekend worden. Deze gecreëerde schuld kan dan ook slechts alleen afbetaald worden in dollars en niet in andere valuta. Om vervolgens deze schuld af te kunnen betalen moeten er dus steeds meer schulden gemaakt worden in dollars. Hierdoor is er een constante en ook steeds toenemendere druk op de internationale wereldvraag naar dollars.

Daarnaast heb je ook het inflatoire kamp. Zij gaan ervan uit dat door het bij printen van dollars door de Federal Reserve (FED), dit zorgt voor een stijgende inflatie en uiteindelijk zelfs hyperinflatie. Deze stijgende geldhoeveelheid vindt immers plaats zonder dat daar een productiviteitsstijging aan ten grondslag ligt.
Beide kampen zijn het er samen over eens dat de dollar zijn wereld reserve munt status gaat verliezen. Alleen over de weg ernaartoe verschillen ze van mening.

De brug tussen beide kampen

Willem Middelkoop heeft in deze aflevering met Madelon Vos een brug geslagen naar deze beide kampen. In de video besprak hij hoe de dollar zijn wereld reserve munt status al aan het verliezen is en hoe de komst van de SDR hier een bijdrage aan levert. Vanuit dit gezichtspunt moeten de huidige ontwikkelingen binnen de valutamarkt en de internationale handel ook worden bekeken. De belangrijkste weerlegging van het inflatoire kamp op the theorie van de deflatoire kamp was het gegeven dat de dollar nog steeds omlaag gaat, terwijl de schulden nog altijd drukken op andere valuta.

Het antwoord op deze vraag is dat Verenigde Staten en het IMF de dollar niet mogen laten opwaarderen. Wanneer dit gebeurt, dan moeten andere landen meer geld bij gaan drukken in hun eigen valuta om zo aan de benodigde dollars te komen. Hun eigen munt wordt hierdoor steeds minder waard en de dollar wordt zo alsmaar sterker, exact conform the Dollar Milkshake Theory van Brent Johnson. Zo ontstaat een vicieuze cirkel, waardoor de dollar internationaal een te dominante rol gaat krijgen binnen de valuta wereld, volledig in contradictie met wat het IMF wil bereiken. Het IMF is namelijk op zoek naar een SDR mandje dat 1 op 1 gelinkt is aan een selectief mandje valuta.

Om aan de enorme wereld schuldenlast te kunnen voldoen, moet daarom m.i. eerst de waarde van de dollar ten opzichte van overige internationale valuta verminderen. Dan is er minder overige valuta nodig om zo de benodigde dollars te verkrijgen. Dit voorkomt dan de vicieuze monetaire cirkel.

De dollar als handelsmunt

Een andere internationale trend die speelt, is dat landen nu steeds minder handelstransacties sluiten die nog verrekend worden in dollars. Voorbeelden van landen die dit al doen zijn Rusland, China, Iran en Europa. Dit reduceert mede de huidige dominante rol van de dollar en verhoogt daarmee de positie en rol van de overige internationale valuta’s, zoals de Yuan, de Euro etc. De Verenigde Staten zullen niet zomaar hun reserve wereldmunt positie willen weggeven want vanuit deze positie kunnen ze veel politieke en economische macht uitoefenen. Wanneer de dominante rol van de dollar vermindert en de overige valuta een steeds grotere rol krijgen binnen de monetaire markt, zal het uiteindelijk eenvoudiger zijn om de SDR als de nieuwe wereld reserve munt te kunnen introduceren.